Het leven gaat door. De golven van het dagelijks leven wissen de sporen op het strand. Momenten die je overvallen of momenten die je kiest brengen de herinneringen terug. De warmte van de zon, waaronder hij zo kon genieten van het werken in de tuin, het bladeren in een fotoalbum.
 |
De zee en het strand brachten mijn vader rust. In zijn en onze lange wandelingen langs de kustlijn van Zeeland werd die zee een symbool voor leven, dood, de nietigheid van de mens en alles wat verdwijnt, maar ook altijd weer terugkeert.
Deze haiku uit ons gezamenlijk notitieboekje neem ik vandaag mee in mijn gedachten.
De slaap van de zee
Zijn golven op het strand
Zand weet niet beter
Ik hou van je
BeantwoordenVerwijderenVoetstappen in het zand
BeantwoordenVerwijderenvan vader en zoon
worden van generatie op generatie
steeds weer gezet en uitgewist,
gezet en uitgewist,
gezet en uitgewist
Maar de sporen van dierbare herinneringen
zijn vereeuwigd in het innerlijk geheugen...
en in een gezamenlijk notitieboekje
van vader en zoon.
Peterter
mooi Erno...
BeantwoordenVerwijderen